Dit is een belangrijke vraag en hij zal blijven opspelen totdat de boel helemaal helder is.
De mens kan zeggen 'het is zus en zo' en dan is de zaak af. Dus de bereidheid te leren en t anders te gaan zien is wel nodig ja. Als men de ideeën die men over t leven en de wereld heeft niet bereid is aan te zien, te onderzoeken en eventueel te verwerpen, dan is enig onderricht niet mogelijk.
En als ik zeg: 'je kunt t zo zien' wil dat niet zeggen 1) geloof me 2) of dat je ernaar verlangt, t wil 3) of dat je t al zo kunt zien, zelfs als je bereid bent, misschien heeft t wat onderzoek en tijd nodig. Misschien kom je in de problemen als je je oude overtuigingen weggooit, en is t confronterend ...
Kun je veranderen wat mensen zien? Ja. Maar je kunt niet veranderen wat mensen 'willen zien'. Als mensen op een bepaalde manier willen blijven kijken, dan is dat maar zo ... er komt dan enkel weerstand ... uiteindelijk, met veel geduld en liefde en door de juiste dingen te doen, zul je zelfs kunnen veranderen wat mensen willen zien, maar niet op dat moment zelf. Het kan jaren duren en misschien zelfs levens, dat mensen iets anders willen zien, dat de bereidheid en openheid komt om anders naar de wereld en t leven te kijken.
Wie zoiets heeft: 'jij hebt jouw standpunt, ik de mijne. Ik hoor wat je zegt' die respecteert het, die heeft je te vriend, misschien is t zelfs je partner, die kan dat eeuwig blijven doen. Dit is t standpunt van relativisme/subjectivisme: de wereld verschijnt zoals je haar waarneemt ... maar dan als personen, als mensen ... HOE we kijken naar de wereld bepaalt hoe ze aan ons verschijnt ... maar t verstoppen achter t relativisme, de filosofie, uit beleefdheid, alles te reduceren tot ideeën ... dat is geen goede strategie om te leren, zeker niet voor dit onderricht. Het is goed om geen vijanden te maken misschien en iedereen te vriend te houden, maar niet voor zelfinzicht, noch inzicht in de wereld of t leven ...
Men kan zo men wil de eigen diepste grondslagen onderzoeken over t leven, zichzelf, de wereld. DE BRIL te onderzoeken waardoorheen men kijkt, hetzij door evolutie, geloof, opvoeding, ervaringen, kennis van buiten ...
Pas na zo'n grondige beschouwing en analyse, woelt men de boel los, en komt men tot de grootse inzichten van de natuur van de Upanishaden en dergelijke ...
De bereidheid te kijken.
Willen kijken is ook willen opgeven. Want alles wat je dacht, geloofde, aannam, zou wel eens niet waar kunnen blijken. Als t niet waar is, geef je t op.
Zo leidt INZICHT ook tot BEVRIJDING.
Niet willen kijken is ook niet willen opgeven. Standpunten geven houvast. Ze geven identiteit. Willen kijken is dus ook moedig. Het AVONTUUR aangaan. Misschien wordt t de hel, misschien de hemel, we weten t niet.
Dat INZICHT tot BEVRIJDING leidt is zeker. Dus kan men zeggen: dus t wordt de hemel. Ja, de Jnani kan dit zeggen. Jij echter niet. Je moet er zelf achter komen. Het is wel De Waarheid, maar het is niet Jouw Waarheid. En t is niet mijn waarheid waar t om gaat in dit onderricht. Het is Jouw Waarheid ...
Zo is t geen derde hands kennis, noch een tweede hands, maar de eerste hands, zo simpel als een vrucht die je in je hand houdt.
Anders blijven t woorden, van horen-zeggen. Alles wat je overgenomen hebt en je jezelf hebt aangeleerd en aangepraat, maar nooit echt onderzocht.
Dat is zelfonderzoek in psychologische zin. In de diepten van de eigen geest de overtuigingen bespitten. Soms komt een mens een dingetje te weten, t is een inzicht, en dat verruimd. Het kan door zelfonderzoek komen of door een ervaring. Wie de ervaring als leidraad neemt leert zeer traag. Dat is je laatste teacher, t bestaan, t leven, de wereld.
Echt spitten is anders. Dan kom je al gauw tot de conclusie: wat een puinzooi, alles wat ik aannam is onzin, of slechts een beetje waar ... dus door zelfonderzoek wordt de boel ruimer ... hoe meer meningen, hoe enger. Mensen zijn als lopende explosieven die op springen staan. Ga maar eens een beetje wroeten in iemands overtuigingen en het is oorlog. Met een Boeddha lukt dat niet. De Boeddha is al ontploft ...
Dus zolang dingen je nog kunnen triggeren, heb je een onderzoek tegoed. Je houdt iets vast wat niet waar is.
Raken is anders. Dingen kunnen je raken. Dat is vol schoonheid, compassie, begrip, zonder weerstand.
Weerstand is dus altijd: ik hou iets vast wat niet waar is. En mensen die veel vasthouden wat niet waar is, kunnen dus ook snel getriggerd worden. Daarom houden ze muren op. Ze nemen afstand. Ze blijven alleen in comfortzone, wat de deadzone is, de ongelukkig zijn zone.
Een meester kijkt ook hoe ver die kan duwen, prikken. Veel weerstand? Langere weg te gaan. Weinig weerstand betekent: we kunnen snel dieper gaan.
Maar dat zelfonderzoek is Inquiry, is psychologisch. Hier en daar wat inzichten zet geen zoden aan de dijk.
Het ECHTE ZELFONDERZOEK is naar de onpeilbare diepen van je Zelfzijn, en de laatste diepste grondslagen van de Werkelijkheid, t Leven, de Wereld.
Het is niet zomaar iets.
Het is een atoombom.
Inquiry kan een voorbereiding zijn, maar het kan ook uitstel van executie zijn, om echt te onderzoeken
WIE BEN IK?
"Willen kijken is ook willen opgeven. Want alles wat je dacht, geloofde, aannam, zou wel eens niet waar kunnen blijken.
Als t niet waar is, geef je t op.
Zo leidt inzicht ook tot bevrijding"
"Het echte zelfonderzoek is naar de onpeilbare diepen van je Zelfzijn,
en de laatste diepste grondslagen
van de Werkelijkheid,
t Leven, de Wereld."
"Inquiry kan een voorbereiding zijn, maar het kan ook uitstel
van executie zijn,
om echt te onderzoeken."
